Powszechnie uważa się, że tylko diecezja krakowska została zlustrowana. A co z diecezją tarnowską, która jest nie mniej ważnym ośrodkiem małopolskiego katolicyzmu?! Nie objawił się dotychczas ksiądz dorównujący odwagą ks. Isakowiczowi-Zaleskiemu i dlatego wszystkie inne diecezje na lustrację muszą jeszcze poczekać. Do napisania tekstu zainspirowała mnie wiadomość, że tarnowskim seminarium rządzi lawendowa mafia, a wg dokumentów ks. Kapłon ukończył tarnowskie seminarium i jako wikary straszył przemocą fizyczną. Tekst dedykuję członkom stowarzyszenia z Radomyśla Wielkiego czczących ww. księdza. Dokumenty ks. Kapłona zachowały się w dwóch teczkach, a „rejestrowały go” 3 jednostki SB, dlatego proszę uważać na ich chronologię. Najpierw z teczka ze Szczecina:
– k. 21 Zobowiązanie, Szczecin 19.05.1977 r.
Zobowiązuję się do współpracy z Służbą Bezpieczeństwa. W trakcie współpracy będę ujawniał wszelkie zjawiska, jak i osoby działające na szkodę interesów Polski. Działalność ujawniającą szkodliwe działania będę prowadził zarówno za granicą i w kraju, we wszystkich środowiskach, jakich będą przebywał. Sporządzane przeze mnie w przyszłości informacje pisemne będę podpisywał pseudonimem: Kruk.
Fakt współpracy zobowiązuję się zachować w tajemnicy przed najbliższym otoczeniem, jak i najbliższą rodziną.
Julian Kapłon
„Kruk”
– k. 22 Notatka służbowa, Ropczyce 27.01.1972 r., Tajne, Egz. Nr 2
W dniu 26.01.1970 r. przeprowadziłem rozmowę profilaktyczno-sondażową z proboszczem parafii Osiecku ks. Wojdakiem Michałem. Ks. Wojdak szczerze naświetlił stosunki, jakie układają się pomiędzy nim a jego wikarym ks. Kapłonem Julianem. Scharakteryzował Kapłona, że jest to człowiek nie do życia, kłótliwy, nerwowy, podzielił parafię na dwa obozy i robi wszystko, że proboszcza wygryźć, a sam objąć to stanowisko. Zatargi te istnieją już prawie od samego początku, kiedy Kapłon został przydzielony do parafii. Bezpośrednim powodem do kłótni pomiędzy nimi było to, że Kapłon lubi prowadzić świecki tryb życia i nie gardzi kobietami. W tej sprawie złożył zażalenie do kurii i osobiście został przyjęty na rozmowę przez b-pa Bednarczyka, który zajął takie stanowisko, żeby ks. Wojdak śledził ks. Kapłona i przyłapał go na gorącym uczynku. Jednak tego Wojdak zrobić nie może, bo ks. Kapłon posiada samochód, a on tylko motorower „Komar”, więc ze śledzenia by nic nie wyszło. Podczas wizytacji parafialnej przez b-pa Gucwę Ignacego w dniach 7 i 8.IX.71 r. b-p poruszył tę sprawę i zażądał od b-pa, żeby go natychmiast zdjął z proboszcza, na co b-p się nie zgodził i sprawa pozostała nierozstrzygnięta. Ponieważ ks. Kapłon odczytał słowa b-pa jako swoje zwycięstwo, stał się jeszcze bardziej agresywnym i doszło nawet do tego, że Wojdak [go] uderzył. Incydent ten miał rozpatrzyć ks. dziekan ks. Król Zygmunt, który specjalnie przyjechał w tej sprawie do Osiecka, wówczas Kapłon w obecności dziekana ubliżał Wojdakowi od najgorszych nazywając go „gestapowcem, bydlakiem, oszustem” itd. odgrażając się jednocześnie, ze jak go wyrżnie w mordę, to się nakryje nogami. Słysząc to wszystko ks. Król nie zajął żadnego stanowiska, wsiadł w samochód i odjechał do Sędziszowa. Ostatnio ks. Kapłon ma znowuż pretensje, że ks. Wojdak chodził po kolędzie po najlepszych gospodarstwach zabrał mu pieniądze, a on nie ma z czego żyć. Wojdak twierdzi, że owszem po kolędzie chodził, ale został zmuszony przez wiernych, wziął tylko 200 zł w jednym domu, a tak w ogóle nie brał żadnych datków. Jednak kiedy na drugi dzień wyjeżdżał na dzień skupienia do Sędziszowa, ubrał futerko, chciał włożyć ręce do kieszeni i stwierdził, że pełne kieszenie są pieniędzy. Po przeliczeniu stwierdził, że było ich ponad 7 tys. zł. I nie wie, czy złożyli mu wierni przez jego nieuwagę, czy urządził mu prowokację ks. Kapłon. Wobec tego, że do tego nikt nie miał pretensji, pieniądze wziął dla siebie. Wyjaśniam, że z ks. Wojdakiem rozmawiałem już raz w ubiegłym roku, jednak mnie nie poznał, a raczej uważał, że jestem przedstawicielem kurii. Kiedy spytałem go, jak wygląda sprawa punktów katechetycznych odpowiedział, że to załatwia ks. Kapłon tzn. w Ociece Woli zorganizował składkę pieniężną wśród wiernych, zakupił dom po zmarłym Języku, w którym urządził punkt. Okazało się, że żyje jeszcze współwłaścicielka, która chce drugi raz sprzedać ten dom i jeżeli jej nie zapłacą, to zagroziła, że rozbierze. W Bliźnie ks. Kapłon chce budować nowy punkt katechetyczny z pomieszczeniem na odprawianie nabożeństw, jednak to są tylko jego plany, bo jest to biedna wioska i nie stać ich na żadne inwestycje. Powiedziałem mu, że jestem z Komendy Pow. MO i ostrzegam go, a on z kolei, niech to zrobi w stosunku do swojego wikarego, że nie dopuścimy do żadnego nielegalnego budownictwa, a w stosunku do winnych zostaną wyciągnięte konsekwencje zgodnie z prawem. Kiedy Wojdak usłyszał, skąd jestem, zaczął mnie błagać, żebym tej rozmowy nigdzie nie ujawniał, bo jak by się dowiedział ks. Kapłon, to by go skompromitował, a co gorsze, by go dotkliwie pobić. Przyrzekłem mu, że o tym się nikt nie dowie pod warunkiem, że skupi wokół siebie również pewnych ludzi i będzie się przeciwstawiał działalności Kapłona. Wyjaśnił, że już nawet takich ludzi ma upatrzonych i chętnie to zrobi, ale ma obawy, że całkowicie wiernych odciągnie od Kościoła i może i dojść do tego, że ugrupowanie Kapłona siłą wyrzuci go z parafii. Odpowiedziałem mu, że bezprawia chyba nie będzie, a jeżeli będzie widział, że dzieje się mu krzywda, ma się zwrócić do Przewod. PPRN o udzielenie pomocy.
Sporz. 4 egz.
Egz. nr 1 teczka ks. Wojdaka, egz. nr 2 ks. Kapłona, egz. nr 3 ks. Króla
Egz. nr 4 teczka na nieleg. budownictwo
Uwagi :
Z ks. Kapłonem przeprowadzić rozmowę profilaktyczno-sondażową i odpowiednio przeciwstawić go ks. Wojdakowi. Ustalić, czyją faktycznie własnością jest budynek, który mieści punkt katechetyczny w Ociece Woli. Przeprowadzić rozmowę z właścicielem zmierzającą do likwidacji tegoż punktu. Wskazać do Komendy Ob. Posłusznego z Bliznej celem spowodowania, aby zaniechał rozpoczęte starania budowy punktu kat.
S p o r z ą d z i ł :
MJR CZ. K U L I Ś
– k. 26 Notatka służbowa dot. rozmowy z ks. J. Kapłonem, Szczecin 18.05.1977 r., Tajne, Egz. poj.
W dniu 18.05.1977 r. o godz. 11,00 w pomieszczeniu służbowym Wydziału Paszportów tut. Komendy wspólnie z tow. ROJKIEM przeprowadziłem rozmowę operacyjną z ks. K.J. Pretekstem rozmowy było ubieganie się wymienionego o paszport konsularny.
W czasie prowadzonej rozmowy ks. K. powiedział m.in.:
Jest on wikarym w parafii Genbitsch w Austrii. Proboszczem tam jest również Polak- ksiądz z Krakowa, który za granicą jest już pięć lat. Początkowo był proboszczem w jednej z parafii w Wiedniu, lecz na własną prośbę przeszedł do miejscowości mniejszej.
Ks. K. chce pozostać w Austrii przez kilka lat i w tym celu złożył dokumenty w Ambasadzie Polskiej w Wiedniu, aby otrzymać paszport konsularny, na który będzie mógł podróżować po innych krajach oraz przyjeżdżać częściej do Polski.
Obecny jego przyjazd do Polski związany jest z egzaminami magisterskimi na KUL-u, który ma się odbyć w pierwszych dniach czerwca br. Po egzaminie, jeszcze w czerwcu chciałby wyjechać do Austrii.
W dalszej rozmowie został rozpytany o osoby, z którymi się zetknął za granicą, a którzy szkalują Polskę lub w inny sposób rozpowszechniają tendencyjne wiadomości. Ks. K. powiedział, że można się często z takimi osobami spotkać i to zarówno wśród osób świeckich, jak i księży. Dodał przy tym, że Austriacy są bardzo podatni na wszelką propagandę, szczególnie przeciw krajom socjalistycznym. Nazwisk żadnych nie podawał, ale jak sam zaznaczył, w przyszłości chętnie tego rodzaju informacje może przekazywać. Jak otrzyma paszport konsularny, wówczas będzie przyjeżdżał do Polski co najmniej trzy razu do roku i każdorazowo przyjedzie do Szczecina, wtedy interesujące nasze organa informacje może przekazać.
Następnie wymieniony został poinformowany, że najprawdopodobniej otrzyma paszport wielokrotny, natomiast konsularny dopiero w późniejszym terminie.
Na zakończenie rozmowy wymieniony prosił, by udzielić mu odpowiedzi przed wyjazdem do Lublina, czy otrzyma paszport. W tym celu zaproponował spotkanie w dniu 19.05 br. na godz. 14,00. Propozycja została przyjęta i spotkanie nastąpi w Wydziale Paszportów.
UWAGI
Wymieniony chętnie udziela informacji na zadawane pytania. Wyraził zgodę na przekazywanie wiadomości o osobach mogących zainteresować nasze organa. Ponadto zobowiązał się ustnie do zachowania w tajemnicy treści prowadzonej rozmowy.
Na następnej rozmowie pobrać na piśmie zobowiązanie o zachowaniu w tajemnicy treści rozmowy oraz zobowiązanie o udzielaniu informacji organom SB. Po ponownej rozmowie zarejestrować jako kandydata na t.w., a po pobraniu zobowiązania zarejestrować w charakterze t.w. dla potrzeb Dep. I MSW.
W dniu 19.05.1977 r. spotkanie z wymienionym odbędzie tow. ROJEK.
Wyk. 1 egz.
Oprac. JW/KK KIEROWNIK SEKCJI I WYDZIAŁU IV
ks. masz. nr 0396/77
por. mgr W. JUSZCZAK
– k. 29 Charakterystyka tw ps. Archeolog nr rej. 2523, Mielec 28.12.1964 r., Tajne spec. znaczenia, Egz. Nr 1
I OCENA OSOBOWOŚCI TAJNEGO WSPÓŁPRACOWNIKA
Tajny współpracownik ps. „Archeolog” wywodzi się z rodziny chłopskiej /pochodzenie społeczne chłopskie/. Po ukończeniu szkoły podstawowej uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Jodłowej, które ukończył w 1954 r. Następnie zgodnie z życzeniem rodziców ubiegał się o przyjęcie na studia wyższe- Wydział Matematyczno-Fizyczny UJ w Krakowie i w tym celu już zdał egzamin. Po kilku tygodniach rozmyślił się, zrezygnował ze studiów na UJ w Krakowie i ku zdziwieniu oraz zaskoczeniu rodziców wstąpił do WSD w Tarnowie, po ukończeniu którego w 1960 r. wyświęcony został na księdza świeckiego. Należy zaznaczyć, iż przed wstąpieniem w stan duchowny nie należał do żadnych organizacji społeczno-politycznych. Po wyświęceniu od września 1960 r. do lipca 1964 r. pełnił funkcję wikariusza katechety w parafii Radomyśl W., po czym został przeniesiony do parafii Gromnik pow. Tarnów, gdzie również pracuje w charakterze wikariusza katechety. Od 28 lipca 1964 r. do 31 października tegoż roku przebywał za granicą w Anglii i Francji, dokąd wyjechał w ramach odwiedzin krewnych.
Do współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa pozyskany został 16 grudnia 1963 r. po pionie IV-tym celem rozpracowania kleru dekanatu radomyskiego, a szczególnie ks. M. Ryby, ks. Wł. Zimy i dziekana Curyło Jana. Jest on pozytywnie ustosunkowany do ustroju PRL i władz państwowych, co się szczególnie uwidacznia w jego zachowaniu się na spotkaniach z pracownikiem służby bezpieczeństwa. Podkreśla w czasie prowadzonych z nim rozmów osiągnięcia Polski Ludowej na odcinku ekonomicznym, społeczno-kulturalnym i innych. Wytyczne hierarchii kościelnej realizuje na tyle, na ile to jest konieczne w celu zachowania konspiracji faktu współpracy, zaufania u tych władz i kleru w ogóle. Oficjalnie- pozornie wykazuje pełną lojalność w stosunku do swoich przełożonych w hierarchii kościelnej, lecz w rozmowie na spotkaniach z prac. służby bezpieczeństwa daje do zrozumienia, że ma pewne uprzedzenie do tych władz, ale musi postępować tak, aby nie narazić się im i w przyszłości osiągnąć odpowiednią funkcję, awansować hierarchicznie celem polepszenia sobie warunków życia.
TW jest spokojnego charakteru, lecz jednocześnie energiczny, pełen dynamizmu twórczego, własnej inicjatywy i pomysłowości. Cechuje go wysoki poziom intelektualny, powaga, umiar i rozsądek. Posiada umiejętność oceny konkretnych zjawisk, faktów, wydarzeń i zdolny jest do wyciągania logicznych wniosków z tych sytuacji oraz okoliczności im towarzyszących. Żywo interesuje się zagadnieniami architektury, zabytkami z tej dziedziny, turystyką, archeologią, a także językami obcymi. Oprócz języka łacińskiego zna względnie niemiecki i w własnym zakresie studiuje język angielski. Posiada własną bibliotekę zawierającą około 2000 różnych książek, a wśród nich wydawnictwa naukowe dot. architektury, zabytków architektonicznych, archeologii i innych dziedzin nauki. Bardzo dużo czyta tak wydawnictwa naukowe, jak również powieści historyczne. Interesuje się bieżącymi wydarzeniami społeczno-politycznymi, co uwidacznia się u niego w postaci czytelnictwa codziennej prasy /Nowiny Rzeszowskie, Słowo Powszechne/. Skłonności do turystyki uzewnętrznia nie tylko w czasie rozmów, lecz również podróżowaniem w celu zwiedzania różnych zabytków historycznych, z dziedziny kultury, sztuki świeckiej, sakralnej itp.
Tajny współpracownik odznacza się poważnymi zdolnościami, jest spostrzegawczy, posiada nawyk pisania różnych kronik, pamiętników, opracowywania słowników gwarowych /regionalnych/. Poza tym lubi muzykę ludową i sam próbuje komponować utwory z tej dziedziny. Jest on przedsiębiorczy, pracowity, ma przy tym może nawet zbyt wygórowane poczucie godności osobistej. Cechuje go towarzyski styl bycia. Nawiązuje i posiada szerokie kontakty towarzyskie nie tylko z osobami spośród kleru, lecz również utrzymuje takowy kontakt z szeregiem osób świeckich. Występuje u niego skłonność do kobiet i utrzymuje z nimi szereg kontaktów towarzyskich. Niektóre z tych kontaktów mają znamiona charakteru intymnego. W różnych środowiskach, w których obcuje, jest wpływowy, cieszy się zaufaniem.
II OCENA WARTOŚCI I PRZYDATNOŚCI TW DO DALSZEJ WSPÓŁPRACY
Tajnego współpracownika ps. „Archeolog” należy zaliczyć do cennych jednostek sieci informacyjnej po pionie IV-tym, gdyż z uwagi na szerokie kontakty z klerem, zaufanie, jakim się cieszy w tych środowiskach i w Kurii, wpływowość, znajomość różnych zagadnień i inne cechy charakteru, posiada możliwości rozpracowania kleu w ogóle, a wrogiego kleru i aktywu klerykalnego w szczególności.
Do rzędu tego typu tajnych współpracowników pozwala go zaliczyć fakt, że przekazał nam szereg informacji o formach działalności kleru dekanatu radomyskiego, a głównie o działalności ks. dziekana Cutyły, ks. Wł. Zimy i ks. M. Ryby, z których dwaj ostatni pozostają w aktywnym zainteresowaniu operacyjnym tut. Referatu, co pozwoliło nam na konkretną ocenę sytuacji operacyjnej w dekanacie oraz na ocenę postawy i działalności kleru wrogiego, jak również rozeznanie innych księży.
Równolegle do informacji po pionie IV-tym przekazał kilka dość cennych informacji po pionie II-gim, które dotyczą niejakiego Władysława Kużdżał, ks. Kazimierza Latawiec zam. w NRF i ks. Chowaniec zam. w Anglii. Wł. Kużdżał i Kazimierz Latawiec wywodzą się z terenu tut. powiatu. Latawiec posiada w kraju, a między innymi w powiecie mieleckim, swoich krewnych i znajomych księży z jednego roku, którym za pośrednictwem TW przekazał pozdrowienia. Z tymi osobami TW zetknął się w czasie pobytu za granicą w drugiej połowie 1964 r. Wynikła tu jeszcze jedna sytuacja operacyjna, w której można wykorzystać charakteryzowanego TW. Zadania, jakie przekazywano mu ustnie, wykonywał stosownie do swych możliwości.
Wszystkie informacje przekazuje ustnie, gdyż dotychczas nie było wskazanym żądać od niego pisemnych, ponieważ można by go zrazić i skomplikować dotychczasowe dobre stosunki współpracy. Pisemnych informacji i pisemnego zobowiązania /bo dotychczas wyraził ustne/ będzie można od niego zażądać w dogodnych, właściwych okolicznościach w toku dalszej współpracy.
Tajny współpracownik ps. „Archeolog” jest jednostką zdyscyplinowaną i związaną ze służbą bezpieczeństwa. Informacje, jakie przekazał, są prawdziwe.
Sprawdzenia dokonywane za pośrednictwem TW ps. „Henryk”, „Wiktor” i „Roman” poprzez rozmowy w czasie spotkania i konfrontowania uzyskanych od niego informacji z informacjami otrzymanymi od w/w źródeł oraz od pomocy obywatelskiej. Dużą rolę w sprawdzeniu TW odegrały opracowania Biura „W”. Wynika z nich /szczególnie z listu mającego datę 19.08.64/, iż to, o czym pisał do znajomej w czasie pobytu w Anglii, przekazał na spotkaniu w dniu 10.XII.64 r.
Związanie TW z naszą służbą odbywało się stopniowo poprzez przekonywanie go o słuszności ustroju istniejącego w PRL, o słusznej i mądrej polityce społeczno-gospodarczej prowadzonej przez Partię i Rząd w naszym kraju, jak również przez odpowiednie- właściwe traktowanie go i wyrabianie u niego zaufania do służby bezpieczeństwa. jednym z głównych czynników, który przyczynił się do związania w/w z nami było umożliwienie- załatwienie mu wyjazdu do Anglii celem odwiedzenia krewnych i zwiedzenia tego kraju, jego zabytków kultury i sztuki. Fakt ten docenia on w całej rozciągłości. Wyraża z tego tytułu szczere podziękowanie i wdzięczność, ponieważ z racji pobytu w Anglii, a także we Francji zyskał bardzo dużo pod względem materialnym oraz zaspokoił swoją pożądliwą ciekawość i wyobraźnię.
Zanim doszło do wyżej skonkretyzowanego stopnia związania tajnego współpracownika ze służbą bezpieczeństwa, trzeba było przełamać u niego występującą niechęć szczegółowego informowania nas o działalności kleru i sytuacji w parafii, którą obsługuje. Nie znaczy to, że pokonano u TW wszystkie opory. Jednym zasadniczym zjawiskiem wymagającym uwzględnienia w toku bieżącej współpracy jest występująca /choć bardzo słabo/ tendencja u TW do obrony niektórych pozycji hierarchii kościelnej. Fakt ten zdążyłem stwierdzić w czasie jednego ze spotkań w początkowej fazie współpracy, kiedy to TW starał się bronić stanowiska kardynała Wyszyńskiego w odniesieniu do nauki religii. Co prawda w czasie ostatnich kilku spotkań tego rodzaju faktów nie stwierdzono i nastąpiło dalsze poważne związanie TW ze służbą bezpieczeństwa, to jednak w toku bieżącej współpracy należy mieć na uwadze opisany wyżej szczegół i stopniowo eliminować go z umysłu naszego tajnego współpracownika.
Przestrzega on bezwzględnie zasad konspiracji i bardzo mu zależy na tym, aby fakt jego współpracy ze służbą bezpieczeństwa pozostał w ścisłej tajemnicy przed otoczeniem i wiadomy był tylko i wyłącznie mnie jako pracownikowi służby bezpieczeństwa utrzymującemu z nim kontakt.
Spotkania odbywam z nim zgodnie z jego życzeniem w moim i jego mieszkaniu prywatnym, ponieważ istniały i istnieją odpowiednie warunki sprzyjające konspiracji i prowadzenie swobodnych rozmów. Niezależnie od tego uzgodniono z nim, iż w przyszłości spotkania odbywane będą poza miejscem mego i jego zamieszkania np. w Rzeszowie, względnie w Krakowie, dokąd TW wyjedzie okazyjnie lub celowo stawi się na spotkanie, gdy tylko zaistnieją okoliczności sprzyjające naturalnemu opuszczeniu placówki, którą aktualnie obsługuje. Z reguły odbywam z TW jedno lub dwa spotkania w ciągu miesiąca zgodnie z zaplanowanym względnie nawiązanym terminem. Nie stwierdziłem dotychczas nieusprawiedliwionych faktów zrywania spotkań z winy tajnego współpracownika. Przestrzega terminów w tym przedmiocie i jest zdyscyplinowanym. Nawiązanie obustronnej łączności odbywa się za pośrednictwem korespondencji stosownie do potrzeb i wymogów współpracy. Szerzej zagadnienie to uwypuklone jest w notatce z dnia 15.II.64 r., które znajduje się w I-szej części teczki personalnej /str. 5/.
Jak już wspomniałem w I-szej części niniejszej charakterystyki, aktualnie TW pracuje na terenie powiatu tarnowskiego w parafii Gromnik dekanat tuchowski. Z uwagi na to, że utrzymuje kontakt z klerem dekanatu radomyskiego będącym w naszym zainteresowaniu i ma dość dobre możliwości dotarcia do osób nas interesujących po zagadnieniu Wydziału II-go przy uwzględnieniu zapoznania się z wymogami operacyjnymi Referatu Sł. Bezp. w Tarnowie będzie jeszcze nadal przez pewien czas pozostawał na kontakcie tut. Referat Sł. Bezp. Wszystkie materiały dotyczące form działalności i sytuacji wśród kleru tamt. rejonu, jakie otrzymywać będziemy od TW zostaną przekazane Referatowi Sł. Bezp. w Tarnowie.
St. Ofic. Oper. Ref. d/s SB KPMO
Sporz. w 1 egz. Mielca
Druk MM
/-/ por. J. Ż a k
– k. 35 Uzupełnienie charakterystyki tw ps. Archeolog nr ewid. 5912/65 za okres 01.1967- 04.1968 r., Kraków 16.04.1968 r., Tajne spec. znaczenia, Egz. poj.
Tw „Archeolog” pozostaje na kontakcie insp. Wydz. IV w Krakowie por. M. Rutkiewicza od dnia 30.06.1967 r.
„Archeolog” jest jednostką mało wartościową i przez okres jego dotychczasowej współpracy ze Sł. Bezp. nie wykazał się większymi osiągnięciami.
Wszystkie jego informacje nie stanowiły większej wartości operacyjnej i dotyczyły ogólnie danych spośród niektórych znanych mu księży parafialnych.
Chociaż znani są mu dobrze księża: ks. KOS Kazimierz /kapelan bpa Ablewicza/ i ks. HELLER /profesor/ nie przekazał do tej pory żadnej ciekawszej informacji charakteryzującej tych figurantów.
W okresie od 1965 r. do 1967 r. włącznie odbyto tylko 4 spotkania z tę jednostką, przy czym uzyskane od niego informacje stanowiły znany Sł. Bezp. materiał.
Spotkania z tą jednostką odbywano sporadycznie i nie planowano z winy tw, który to współpracę ze Sł. Bezp, traktuje niepoważnie i bez osobistego zaangażowania. Zaś wywołane osobiście przez tw jedno spotkanie z mjrem NOSKIEM w 1967 r. w Tarnowie wykorzystał do celów osobistych. Chodziło mu bowiem o pomoc w uzyskaniu wkładki paszportowej na wyjazd do Czechosłowacji. W końcowym efekcie nie odebrał tej wkładki z tut. Biura Paszportowego i nie zgłosił się na wezwanie zawiadamiającego go o pozostającym do odebrania dokumencie.
Nie przybył także na planowane spotkanie uzgodnione z nim na dzień 7.VIII.67 r. i do chwili obecnej nie podjął żadnych prób nawiązania kontaktu z obsługującym go pracownikiem Sł. Bezp.
Tw „Archeolog” nie był wynagradzany za współpracę przez Sł. Bezp. i nie otrzymał do tej pory żadnych rzeczowych upominków wręczonych mu przez obsługujących go pracowników.
U W A G I
1/ W okresie do m-ca sierpnia br. nawiązać kontakt z tw „Archeolog” i podczas rozmowy z nim omówić kwestię dalszej współpracy ze Sł. Bezp.
W razie pozytywnego stosunku do dalszej współpracy zlecić mu realizację poprzednich zadań dotyczących księży:
– ks. KOSA Kazimierza /kapelana bpa Ablewicza/
– ks. HELLERA Michała /prof. WSD w Tarnowie/
i od wyników realizacji tego zadania uzależnić celowość dalszej współpracy z tą jednostką.
Wyk. w jednym egz. Insp. Wydz. IV Sł. Bezp. w Krakowie
por. M. Rutkiewicz
[dopisek- Uważam za konieczne rozstrzygnięcie ostatecznie wykorzystania dalszego tw „Archeolog” do końca maja br. O naszym zamiarze ewent. wyłączenia go należałoby poinformować mjr. Noska z sugestią dalszego jego wykorzystania przez RSB Tarnów.
Kier. Gr. I-ej W. IV-go
22.IV.1968 r.
– k. 37 Streszczenie sos Turysta nr 4491, Szczecin 15.06.1977 r., Tajne, Egz. poj.
Ks. KAPŁON Julian /…/ Z informacji Wydziału „C” KWMO w Lublinie wynika, iż w/w był pozyskiwany do współpracy w 1958 r. i miał pseudonim „KONRAD”. Bliższych danych na ten temat brak z uwagi na to, iż całość materiałów zniszczono, pozostawiając jedynie zobowiązanie o współpracy i życiorys KJ. W roku 1963 pozyskano w/w do współpracy na zasadzie dobrowolności. Jako tw ps. „Archeolog” nie wykazywał on większej inicjatywy, był jednostką mało wartościową, często zrywał spotkania. Z uwagi na powyższe fakty w roku 1968 został wyeliminowany z czynnej sieci tw. Powodem założenia so sprawdzenia na w/w był fakt, iż w roku 1964 otrzymał on zezwolenie na czasowy wyjazd do Anglii w celu odwiedzenia ciotki /WOŁCZYŃSKA Józefa/. W/w przebywał tam przez okres 3 miesięcy tj. od 26.07- 3.10.1964 r. W tym czasie zwiedzał jednak również Francję, Włochy i RFN. KJ zataił swój pobyt w RFN. Z podróży przywiózł do kraju bliżej nie ustaloną paczkę, którą wręczył ks. JANECZKOWI Józefowi- proboszczowi parafii w Bystrzycy pow. Ropczyce. W/w był prawdopodobnie w czasie wojny agentem [Ges]tapo. KJ zataił fakt tej znajomości z ks. JANECZKIEM. W toku prowadzenia sprawy wyjaśniano kwestię stanowiące podstawy do jej założenia. Drogą operacyjną ustalono, iż ks. KAPŁON nawiązał kontakt intymny z gospodynią ks. JANECZKA i to było powodem jego częstych wizyt w tamtejszej parafii. Zebrane informacje potwierdzono w bezpośredniej rozmowie z figurantem. Wyjaśniono zagadnienia wiążące się z jego pobytem w RFN, a także i to jaką przesyłkę przywiózł w/w z zagranicy i komu ją przekazał. W toku prowadzenia sprawy wyjaśniono charakter przesyłki. Była m.in. w tej przesyłce część bielizny jak koszule oraz garderoba. Przeznaczone to było dla Janasa zam. w Mielcu, który osobiście odebrał ją od figuranta. Po wyjaśnieniu powyższego sprawę zakończono składając do archiwum Wydz. „C” w Rzeszowie.
UWAGI
Materiały sprawy operacyjnego sprawdzenia zostały zniszczone dnia 8.08.77 r. jako nieprzydatne do dalszego wykorzystania.
Wyłączono natomiast wniosek o wszczęcie sprawy operac. z dnia 24.07.1970 r. plan operacyjnych przedsięwzięć z dnia 27.08.1970 r. oraz notatkę służbową z dnia 1.12.1970 r. dot. przeprowadzonej rozmowy z ks. KAPŁONEM Julianem i włączono do teczki personalnej tw ps. „KRUK” nr rej. 15689.
Wyk. 1 egz.
ks. masz. nr 0603/77 KIEROWNIK SEKCJI I WYDZIAŁU IV
kpt. mgr W. JUSZCZAK
I teczka z IPN w Krakowie:
– k. 7 Doniesienie tw ps. Archeolog, 24.03.1965 r., Tajne
Uzupełniając w związku z pytaniami poprzednio podane informacje odnośnie spostrzeżeń z pobytu za granicą informuję, co niżej następuje:
Ks. Howaniec mimo negatywnych poglądów, jakie wyrażał na sprawę stosunków społeczno-politycznych istniejących w PRL, uzewnętrzniał również uczucia patriotyczne, o czym także częściowo poprzednio nadmieniłem. Świadectwem tego może być fakt, że dotychczas nie przyjął i nie chce przyjąć obywatelstwa brytyjskiego. Howaniec pochodzi z okolicy Gorlic, gdzie dotychczas zamieszkuje jego ojciec, który jest w wieku około 90 lat.
W parafii polskiej w Bradford wikariuszem jest ksiądz zakonny również polskiego pochodzenia. Z księdzem Howańcem aktualnie utrzymuję kontakt korespondencyjny.
Rektorem WSD polskiego jest ks. prof. Banaszek pochodzący z Poznania. On to właśnie przekazał mi adres do ks. Latawca Kazimierza przebywającego w NRF. Nadmieniam jednocześnie o tym, że jadąc samochodem wraz z Latawcem z dworca w Karlsruhe do Mancheim [sic], widziałem zgrupowanie oddziałów wojskowych i czołgi w odległości około 1 km od jezdni. Najprawdopodobniej jest tam poligon wojskowy. Ks. Kazimierz Latawiec pytał między innymi w czasie tej 5-cio godzinnej rozmowy o księży kolegów z jednego roku /z tego samego roku, co ja i on/, więc udzieliłem mu wyjaśnień zgodnych z prawdą, co, który obecnie robi i jaką funkcję spełnia w hierarchii funkcji kościelnych. Na temat przesyłania samochodów lub innej pomocy materialnej rodzinie nic nie wspominał. Przekazał mi on kilka koszul męskich i różnej odzieży dziecięcej dla p. Janasów z Mielca, które to rzeczy przekazałem p. Janasom, kiedy po moim powrocie do kraju do mnie się po te rzeczy zgłosili, o czym częściowo już poprzednio wspominałem.
Nadmieniam również, że w parafii, która obsługuje ks. Latawiec jest jeszcze drugi ksiądz polskiego pochodzenia, lecz nie pamiętam jego nazwiska.
Gdy Latawcowi proponowałem, ażeby przyjechał chociaż w odwiedziny swej rodziny do kraju, to odpowiedział mi, że na razie jeszcze nie zamierza tego uczynić.
Aktualnie utrzymuję z nim kontakt korespondencyjny.
Gdy przebywałem na terenie Anglii w Bradford, poznałem tam jednego kapitana armii Andersa /nazwiska jego w tej chwili nie pamiętam, ale gdy sobie przypomnę lub uzyskam jego adres od swej ciotki z Bradford, to podam/, którzy przyjaźni się z moimi kuzynami z Bradford. Żona tego kapitana pracuje jako nauczycielka w polskiej szkole w Bradford.
Wspomniany kapitan wyrażał się w rozmowie ze mną, [że] on Andersa nie uważa w ogóle za wodza polskiej emigracji wojskowej, że Anders jest beznadziejnie głupi, sprzedajny, prowadzi zgubną politykę itp. Natomiast pozytywnie wyrażał się o kraju i uzewnętrzniał chęć powrotu, ale ta chęć obwarowania była różnymi obawami jak np. tym, że mógłby nie otrzymać odpowiedniej pracy lub być podejrzewany o brak lojalności wobec władz polskich. Jest on w wieku około 50 lat.
Wyjaśniam, że w uzgodnionym terminie zasadniczym na spotkanie do Mielca nie przyjechałem, gdyż w tym czasie wydarzył się nieszczęśliwy wypadek w rodzinie /najmłodszy brat złamał nogę/ i musiałem wyjechać do rodziny.
„Archeolog”
Z a d a n i e :
Ustalić nazwisko kapitana armii Andersa, którego zapoznaliście będąc w Anglii. Wykonać to w następujący sposób: Pisząc list do swej ciotki tam zamieszkałej nadmienić, iż chcieliście przesłać pozdrowienia temu kapitanowi, lecz zapomnieliście jego nazwiska i nie macie adresu, prosząc jednocześnie o jego nadesłanie.
Jeśli chodzi o ks. Latawca utrzymywać z nim nieprzerwanie kontakt korespondencyjny i o wszelkich jego zainteresowaniach różnymi osobami, życiem w kraju informować mnie w czasie spotkań.
U w a g i :
Spotkanie z t.w. odbyłem po uprzednim nawiązaniu kontaktu drogą korespondencyjną. Rozpytałem go o dalsze szczegóły dot. spostrzeżeń podczas pobytu za granicą, które ujęto w doniesieniu.
W rozmowie na temat jego pracy i otoczenia w miejscu zamieszkania oznajmił, że z nowej placówki jest dość zadowolony. Miejscowy proboszcz odnosi się do niego z zaufaniem i szacunkiem. Cieszy się zaufaniem i poważaniem wśród wiernych. Poza tym okazuje chęci do dalszej współpracy i coraz bardziej wiąże się ze służbą bezpieczeństwa. Ponieważ jest jednostką sprawdzoną, przekazaną nam informację należy uznać za prawdziwą.
Treść doniesienia wykorzystać do meldunku do Wydz. IV-go.
Kolejne spotkanie nastąpi w trzeciej dekadzie kwietnia w Mielcu. O dokładnym terminie tego spotkania powiadomi mnie korespondencyjnie.
Sporz. w 3 egz. O p r a c o w a ł
Egz. Nr 1 – Wydz. IV KWMO St. Ofic. Oper. Ref. ds SB KPMO
Egz. Nr 2 – t.m. po zag. II w Mielcu
Egz. Nr 3 – teczka pracy
Druk MM /-/ por. J. Ż a k
[dopisek- dokonać wyciągi z doniesienia w dwóch egz., jeden przekazać por. P…. drugi przesłać do Dep. IV
5.04.65]
– k. 19 Notatka spisana ze słów tw „Archeolog” na spotkaniu 14.12.1965 r., Kraków 15.12.1965 r., Tajne
W rozmowie t.w. „Archeolog” powiedział, że obecnie panuje wśród duchowieństwa w diec. tarnowskiej raczej „sezon ogórkowy”. Spowodowane to jest nieobecnością biskupów. W sprawie ostatnich wydarzeń tj. listu biskupów polskich do biskupów niemieckich- on osobiście z nikim nie rozmawiał. Zauważył jednak, że księża nie zabierają głosu w tej sprawie i wszyscy czekają, co powie na ten temat polski Episkopat. Na ten temat rozmawiał z księżmi u siebie w parafii, którzy są zdania, że Wyszyński da wkrótce wytyczne dla całego duchowieństwa w Polsce w tej sprawie. Wszyscy wyczekują na te wytyczne, a jednocześnie daje się zauważyć u księży pewne jakby zaniepokojenie, że to może przynieść zmiany w stosunku Państwo-Kościół.
W dalszej rozmowie powiedział, że nie ma żadnych nowych wytycznych do pracy, a wszystko toczy się tak, jak przed wyjazdem do Rzymu biskupów.
Bp Ablewicz ma z Rzymu jechać do Anglii, gdyż ma tam brata, którego chce przy tej okazji odwiedzić. Kiedy wróci do Polski, nie wiadomo. Jego radiowego przemówienia t.w. nie słuchał, natomiast sluchał przemówienia bpa Pękali. Zawierała ona treść związaną z dobroczynnością i miłosierdziem, ale w całości nie zasługiwała na uwagę.
W dalszej rozmowie powiedział, że sprawą księdza Kiwaka nikt ze znanych mu księży nie jest zorientowany. Osobiście na ten temat rozmawiał z bratankiem bpa Pękali- ks. Pękalą, który studiuje na KUL. Ks. Pękala powiedział, ze Kiwak miał rozprawę z kobietą w Dębicy o alimenty. Żartobliwie dodał Pękala, że jeżeli Bóg odpuścił Kiwakowi, to i Kuria mu przebaczy.
Co do księży kurialistów t.w. powiedział, że nie miał w ciągu ostatnich tygodni możliwości spotkania się z którymś. Planuje dopiero w okresie poświątecznym zaprosić do siebie ks. kapelana Kosa, z którym się dobrze zna i od którego starał się będzie coś więcej dowiedzieć.
Jeśli chodzi o innych księży z Kurii, to zna ich tylko, ale bliżej z nikim nie żyje. Czasem rozmawia z ks. kanclerzem Rzepą, ale tylko służbowo. Nie miał nic więcej na ten temat do powiedzenia, co nas mogłoby interesować.
Uwagi ze spotkania:
T.w. „Archeolog” na spotkanie przybył w umówionym dniu, ubrany po cywilnemu. Po wyjściu ze stacji PKP udaliśmy się samochodem służbowym do Żabna, gdzie w tamtejszej „gospodzie” prowadziliśmy rozmowę. Wyrażał zadowolenie z miejsca spotkania, twierdząc, że tak czuje się dobrze, bo nie musi się obawiać, że ktoś ze znajomych może go zobaczyć.
W rozmowie zachowywał się swobodnie, lecz nie był zorientowany, jak nasza współpraca ma faktycznie wyglądać. Jest to wynik zmiany pracownika oraz miejsca jego pracy.
W związku z tym pytał, co faktycznie mnie w przyszłości może interesować i na co ma on zwrócić uwagę. Poleciłem mu nawiązać kontakt ze znajomymi księżmi w Kurii tj. ks. Kosem i innymi oraz księdzem Helerem, z którymi w rozmowie winien się zorientować w sytuacji i poglądach księży w sprawie głośnego orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich. jakie w tym względzie stanowiska zajmują poszczególni księżą w Kurii oraz w sprawie wytycznych do dalszej pracy duszpasterskiej w świetle ostatnich komunikatów radiowych na ten temat.
Ponadto wszelkie inne zalecenia do pracy duszpasterskiej, jakie wyda Kuria, winien również wziąć pod uwagę we współpracy z nami.
To zadanie przyjął bez zastrzeżeń i omówiliśmy, że następne spotkanie umówimy u niego w mieszkaniu, gdzie przyjadę o godz. 18,30 tj. wieczorem powiadamiając go listownie na adres G. 65.
Poleciłem mu dane te napisać, co nie bardzo chętnie przyjął twierdząc, że wolałby ustnie omówić to wszystko, bo to pisać, to zawsze jest słowo pisane, a nie mówione. Niemniej jednak przyjął moją propozycję, mówiąc, że postara się napisać na maszynie.
W trakcie rozmowy wypiliśmy po dwa kieliszki wódki, co było jego życzeniem, a przy tym zjedliśmy obiad. Rachunek w sumie 52 zł zapłaciłem.
wykonano 1 egz. odręcznie Opracował
Wł. Nosek
– k. 23 Notatka ze spotkania z tw „Archeolog” 15.03.1966 r., Kraków 26.03.1966 r., Tajne, Egz. Nr 1
W toku rozmowy t.w. „Archeolog” powiedział, że od ostatniego spotkania nic szczególnego nie zaistniało w jego środowisku, o czym mógłby mnie poinformować. W sprawie zadania, jakie miał do wykonania, to był w tym m-cu w Kurii i rozmawiał z kanclerzem ks. Rzepą, lecz dowiedział się tylko, że bp Ablewicz wyjechał na kilka dni, lecz gdzie nie pytał, bo mu nie wypadało interesować się zbytnio wyjazdem bpa. Nie spotkał się również z kapelanem ks. Kosem, gdyż tego też nie zastał.
Opowiedział częściowo treść przemówień na naradzie księży, jaka odbyła się w lutym w Seminarium. Twierdził, że konferencja w całej treści była bardzo nudna, wielu księży spało podczas przemówień bpa Wilczyńskiego /temat Konferencji znany/.
W dalszej rozmowie mówił na temat przygotowań do uroczystości milenijnych w diecezji. W/g niego nie ma jeszcze nic ciekawego i jak się te sprawy ułożą w samej diecezji czy w poszczególnych parafiach, nie jest jeszcze wiadomym.
W pracach Kurii jest mało zorientowany. Wyraził się, że trudno jest od „nich coś się dowiedzieć” nazywając księży kurialistów „urzędnikami”.
W sprawie „Orędzia” biskupów polskich powiedział, że ten temat zaczyna powoli „przechodzić”, jak się wyraził, wśród księży. Uważa, że dzieje się to dlatego, iż biskupi tarnowscy nie zabierają w tej sprawie żadnego stanowiska, ani nie tłumaczą księżom tej sprawy. Nie dają żadnych zaleceń po tej linii, ani wytycznych.
Zapytany- jak osobiście ocenia „Orędzie” i jego treść- odpowiedział, że uważa, iż lepiej byłoby, gdyby tego orędzia nie było, bo jego zdaniem zaostrza to stosunki między Państwem a Kościołem. Niemniej jednak nie dopatruje się w Orędziu sensu politycznego, a pewne sformułowania, jak „przebaczamy” może tylko zrozumieć człowiek wierzący. /Starał się troszkę bronić „Orędzia”, jednak później zamilkł i starał się nie poruszać w rozmowie tego tematu/.
Między innymi powrócił w rozmowie do spraw milenijnych, mówiąc, że w nadchodzącą niedzielę będzie odczytany w parafiach list Ojca Świętego z okazji uroczystości milenijnych. Treść listu, jak oświadczył, jest czysto religijna i zawiera historyczny zarys kościelnej działalności w Polsce oraz błogosławieństwo papieskie dla wiernych.
Poza tym interesujących informacji t.w. nie przekazał w rozmowie.
W trakcie prowadzonej rozmowy omówiliśmy zadanie, jakie t.w. ma wykonać na następne spotkanie. Ponieważ jego obecne możliwości w rozeznawaniu sytuacji w Kurii są nikłe, więc postanowiono, że t.w. będzie stopniowo nawiązywał kontakty z księżmi, których zna. Chodzi o bliższe znajomości z ks. profesorem Hellerem i kapelanem ks. Kosem. Ma on nawiązać z wym. kontakt towarzyski do następnego spotkania w m-cu kwietniu, o dokładnej dacie spotkania powiadomi mnie t.w. korespondencyjnie na adres mojego mieszkania, gdyż obecnie nie mógł przewidzieć, kiedy będzie dysponował wolnym czasem. Spotkanie umówione w Brzesku, gdzie t.w. przyjedzie pociągiem, w ubraniem cywilnym.
Informacja ze spotkania
Spotkanie odbyłem w mieszkaniu t.w. w godzinach od 19,40 do 22,00. Dojście do mieszkania w godzinach wieczorowych zapewnia konspirację. W mieszkaniu był sam t.w., gdyż sam mieszka. W rozmowie powiedział, że mimo naszej znajomości ma pewne zastrzeżenie co do prawidłowości pewnych zarządzeń władz świeckich.
Ponadto zwracał się z prośbą, aby doradzić mu, w jaki sposób ma postąpić, by uzyskać zezwolenie na wydanie opracowywanej przez niego historycznego zarysu parafii, na której poprzednio pracował. Wyjaśniłem mu, że jeżeli ma to być jego praca i chce to wydać jako książkę, musi mieć zezwolenie odpowiednich władz, w tym wypadku kontroli wydawnictw. Nie mogłem dać mu żadnego wiążącego w tym słowa, lecz powiedziałem, że zorientuję się w możliwościach uzyskania zezwolenia na tej sprawie i dam mu odpowiedź.
Na zakończenie dziękował mi za prezent świąteczny, jaki mu wręczyłem poprzednio.
Przedsięwzięcie:
Treść doniesienia- za wyjątkiem ogólnych informacji, nie nadaje się do wykorzystania operacyjnego. Znane już z innych źródeł informacji traktować jako potwierdzenie już otrzymanych poprzednio danych.
Za zgodność…
– k. 27 Notatka ze spotkania z tw ps. Archeolog 6.10.1966 r., Tarnów 7.10.1966 r., Tajne, Egz. Nr 1
W rozmowie przy spotkaniu t.w. „Archeolog” nie przekazał ważniejszych informacji, tłumacząc to tym, że nie miał okazji rozmawiać z osobami, o których mówiłem z nim na poprzednim spotkaniu.
W tej sytuacji nawiązałem rozmowę na temat jego znajomości z księżmi kurialistami. Tu wyjaśnił, że najlepiej zna się z kapelanem ks. Kazimierzem KOSEM. Ks. KOSA zna jeszcze z okresu lat młodzieńczych, gdyż pochodzą oni z jednej miejscowości. W seminarium nie przebywali razem, bowiem ks. KOS jest starszy i wcześniej otrzymał święcenia. Równocześnie tw. twierdził, że ks. KOSA sprowadził z KUL bp ABLEWICZ- mianując go swoim kapelanem. Chciał on kończyć rozpoczęte studia specjalistyczne na KUL- jednak biskup ABLEWICZ mu nie pozwolił. Co było przyczyną takiej decyzji ABLEWICZA i kto wskazał kandydaturę ks. KOSA na kapelana, t.w. nie wie. Przypuszcza, że mogli podać kandydaturę ABLEWICZOWI księża: WĘGIEL Władysław- jako ówczesny rektor WSD, względnie kanclerz ks. Jan RZEPA. Na ten temat t.w. z ks. KOSEM nie rozmawiał. Natomiast w ubiegłym miesiącu rozmawiał z nim w Kurii pytając, jak układa mu się praca. Ks. KOS rzekomo wyraził zadowolenie z podejścia biskupa ABLEWICZA w odniesieniu do jego osoby. Mówił, że w niektórych sprawach personalnych ABLEWICZ pyta się ks. KOSA, a KOS- jak oświadczył t.w.- doradza ABLEWICZOWI. Bp ABLEWICZ żyje z ks. KOSEM w dobrej przyjaźni. Nawet wspólnie przy jednym stole spożywają posiłki.
W rozmowie z t.w. ks. KOS powiedział, że czasami księża zwracają się do niego w różnych sprawach, by ich osobiste potrzeby przedstawił biskupowi i by sam wpłynął na korzystne ich załatwienie.
Mimo dobrej komitywy, w jakiej żyje on z ABLEWICZEM, twierdził, że wolałby pracować na parafii. Uzasadnia to tym, że lubi pracę duszpasterską, a w dodatku dobrze czuje się w parafii, gdyż ma więcej swobody i wolnego czasu. Narzekał także, że na obecnym stanowisku ma brak czasu, gdyż ciągle musi być obecny przy biskupie.
Charakteryzując ks. KOSA t.w. stwierdził, że jest on człowiekiem pokojowym i mocno przywiązanym do kościoła i swej pracy, ale lubi towarzystwo nawet świeckie, a przede wszystkim swobodę. Jest jednocześnie obowiązkowy i posłuszny względem swoich przełożonych.
T.w. kilka razy zapraszał go do siebie, ale ks. KOS zawsze twierdził, że ma dużo zajęcia, a to nie pozwala mu na jakieś wyjazdy. Mimo że znają się dobrze, są kolegami, mówią sobie przez „ty”, to jednak ks. KOS nie zdecydował się jeszcze na odwiedziny t.w. Zawsze jednak przy każdym spotkaniu rozmawiają ze sobą szczerze.
Odnośnie innych księży kurialistów nie mógł przekazać żadnych interesujących informacji- twierdził, że nie ma kontaktów z innymi księżmi. Z ks. RZEPA rozmawia tylko służbowo i to wówczas, jeśli załatwia jakieś sprawy w kurii.
Ponadto poinformował, że w dniu 10.X br. odbędzie się konferencja dekanalna dekanatu tuchowskiego. Odbywać się ona będzie w Rzepienniku, a prowadzić ją ma ks. Jan BOCHENEK z Tarnowa. Temat konferencji nieznany.
I n f o r m a c j a
Spotkanie odbyło się w Brzesku w lokalu gastronomicznym, gdzie t.w. przyjechał pociągiem w ubraniu cywilnym. W rozmowie twierdził, że chciał w tych dniach wyjechać do Węgier [sic] mając załatwione formalności z tym związane, jednak w wyjeździe przeszkodziła mu kongregacja dekanalna. Na wyjazd do Węgier nie ma zezwolenia biskupa, ale wyjeżdża bez jego wiedzy. Proboszcz dał mu zezwolenie, a t.w. jest przekonany, że proboszcz nie zgłosi o tym biskupowi.
W rozmowie chodziło mi o zwrócenie uwagi t.w. na temat dotychczasowej jego współpracy i pobudzenie go do aktywniejszego interesowania się sprawami, które nas interesują. Na ten temat poczyniłem mu uwagę, z którymi się zgodził mówiąc, że po powrocie z Węgier bardziej niż dotychczas zainteresuje się tymi sprawami.
Dałem mu zadanie nawiązania bardziej ściślejszego kontaktu z ks. KOSEM, a z uwagi na dobrą ich obopólną znajomość poleciłem wykorzystać rozmowę z ks. KOSEM do rozeznania szczegółowo spraw, które on załatwia księżom u biskupa. Sposób prowadzenia rozmów i spotkań z ks. KOSEM omówiłem w czasie spotkania.
T.w. nie stawiał żadnych sprzeciwów, twierdził, ze zrobi wszystko, co będzie tylko możliwe. W czasie rozmowy poczęstowałem go wódką i obiadem, za co zapłaciłem rachunek.
Następne spotkanie omówiłem po jego powrocie z Węgier tj. w dniu 10.XI.1966 r. /czwartek/ w Dębicy. Wyjazd z Tarnowa godzina 10,00.
Przedsięwzięcie
– Informacje dot. osoby ks. KOSA wykorzystać do sprawdzenia i porównania z posiadanymi już informacjami z innych źródeł.
– Kopię notatki przekazać kpt. Kłusak Józefowi.
Opracował:
/-/ kpt. Nosek Władysława
Wykonano 2 egz.
1 egz. teczka pracy t.w.
2 egz. kpt. Kłusak
[dopisek- Postępować należy dalej zgodnie z ostatnim omówieniem dalszego wykorzystania tw. Archeolog.
18.X.66]
k. 36 pismo do Naczelnika Wydz. „C” KWMO w Krakowie, Ropczyce 16.11.1970 r., Tajne spec. znaczenia, Egz. 1
W załączeniu zwracam po wykorzystaniu teczkę roboczą byłego tw. ps. „Archeolog” Nr arch. 38810/IV.
[I Zastępca
Komendantem Powiatowego MO
d/s Służby Bezpieczeństwa
w Ropczycach]
Sporz. 2 egz.
Egz. nr 1 adr.
Egz. nr 2 a/a
Wyk. RS/BA
